Veteran broadcaster and prominent political analyst Jay Sonza made an earnest appeal to the general public after some critics aired their concerns about regionalism.
In a viral post shared on social media, the veteran broadcaster asked the Filipino public to let the Mindanaoans celebrate the victory of Pinoy athletes who hails from Souther Philippines.
Jay Sonza was quoted as saying “Allow us to celebrate and be proud of our Mindanao Athletes.” This is the earnest appeal of Sonza from his page amid the controversial euphoria brought by the success of Mindanaoans in the 2020 Tokyo Olympics.
The former TV News presenter appealed to the general public after reading comments from various social media platforms asking why can’t we just say our Tokyo medalist are Pinoys? Why emphasize they are Mindanaoans.
According to Jay Sonza, this style of sports writing or sportscasting isn’t new because the place where you were born will always be part of an athletes victory.
The broadcaster also elaborated his explanations by citing a fefw examples following this trend.
Jay Sonza also clarified that the Mindanaoans are not insisting that Bisaya-speaking Mindanaoans are triumphant in Tokyo Olympics 2020 and explained once again that sports writing has always been this way.
Read the Complete Statement of Jay Sonza:
Allow us to celebrate and be proud of our Mindanao Athletes.
Madami akong nababasa sa ibat-ibang platform ng social media at maging sa mainstream media na nagsasabing why cant we just say our Tokyo2020 medalist are Pilipinos. Bakit kailangan pang ipagdiinan na sila ay galing sa Mindanao o mga Bisaya ang mga namamayagpag sa Olympics?
Alam po ninyo sa sports writing o sportscasting, hindi po bago ang ganitong bagay. Madalas po na ikinakabit sa istorya ng isang manlalaro kung saan siya nagmula o ano ang kanyang pinagmulan.
Halimbawa sa track and field – Lydia de Vega is the Asian Sprint Queen from Maycauayan, Bulacan. Sa golf – Yuka Saso is the US Open Champion from San Ildefonso, Bulacan. Sa tennis – Alexandra Eala is the Filipina teen age tennis wonder from Bacolod City, Negros Occidental.
Hindi po sa pinagdidiinan naming mga Mindanaoan na Bisaya ang mga namamayani sa Tokyo2020. Sadya lang po na ganyan ang nagawiang pagsusulat o brodkas sa daigdig ng sports.
Bukod pa riyan, talaga naman puspos sa tuwa kaming mga taga Mindanao na halos lahat ng mga nakasungkit ng mga medalya ay mga tubong katimugan ng bansa.
Please do not take it against us if we celebrate with gusto the achievements of our national athletes. Ang gaganda po ng kanilang mga kuwento ng kanilang panaginip, punyagi at tagumpay.
Halimbawa na lang si Carlo Paalam. Isang cigarette vendor, isang garbage collector sa Cagayan de Oro City na nangarap maging isang mahusay na boxer.
Si Nesthy Petecio na nagtungo mula Sta. Cruz, Davao del Sur ay nagpunta sa siyudad at makipagsapalaran tungo sa kanyang panaginip hanggang masumpungan si Mayor Digong na siyang nag-aruga at tumustos ng kanyang panimula sa boxing.
We are simply overwhelmed with joy in our hearts with the achievements of our kababayan.
Kasama po kami sa nagsisisigaw, pumapalakpak, lumuluha at pinaninindigan ng balahibo ng iangat ni Hidilyn Diaz ng Zamboanga ang 127 kilograms na siyang naghatid sa tagumapay para medalyang ginto.
Hindi po kami magmayaw ng gapiin ni Nesthy Petecio ng Davao del Sur ang nakalaban Tsino para sa Bronze Medal, ng talunin niya ang mas matangkad na Italyana para sa Silver Medal. At marahil ay sabay-sabay kaming tatangis kapag tinalo niya si Sena Irie ng Japan para medalyang ginto.
Napalundag kami sa tuwa ng pabagsakin sa first round ni Eumir Marcial ng Zamboanga ang kanyang kalabang Armenian tungo sa medalyang Bronze. How much more kung mapagtagumpayan niya ang kanyang Silver Medal match sa susunod na araw. Marahil sisigaw-sasayaw kami sa galak kapag masungkit niya ang isa pang medalyang ginto.
Again, my fellow Pilipinos, let us, Mindanaoans celebrate.
